"Kamınite padat" tamam; ama gızancıklar nolcek...

“Kosova’nın kuzeyinde çoğunlukla Sırpların yaşadığı Kuzey Mitroviça belediyesinin meclis oturumunda, Kosova Demokratik Türk Partisi (KDTP) Milletvekili Enis Kervan tarafından Türkçe'nin “resmi kullanımda dil” kabul edilmesi için yapılan karar tasarısı oy çokluğuyla kabul edildi…”

Bu kısa haber ajanslara geçen gün düştü.

Şimdide aynı haberi farklı biçimde ayarlanmış olarak sunuyorum:

"Bulgaristan’ın güneyinde çoğunlukla Türklerin yaşadığı Kırcaali belediyesinin meclis oturumunda, Hak ve Özgürlükler Hareketi ( HÖH ) Milletvekili Seyran Seyran tarafından Türkçe’nin “ resmi kullanımda dil” kabul edilmesi için yapılan karar tasarısı oy çokluğuyla kabul edildi…"

Küçücük bir Kosova’da, demokrasi gereği yapılanlar, bizleri de derinden düşündürmeli.

Bu adeta mubahtır, aynısı Bulgaristan için kesinlikle düşünülemez, bunun mümkünatı yok diyeceksiniz.

Hatta, buna ne gerek var diye haykıranların sesini duyabiliyorum...

Halbuki, KDTP Milletvekili Enis Kervan, karar tasarısının kabul edilmesiyle, Kosova’nın çok etnikli ve çok kültürlü bir devlet olduğunun tekrardan kanıtlandığını söyledi.

Türkçe’nin Kosova’da yüzyıllardır geleneksel olarak konuşulduğunu belirten Kervan, “Bugün Türkçemiz oy çoğunluğuyla resmileşti. Aldıkları karar için Kuzey Mitroviça yönetimine teşekkür eden Kervan, “Ne mutlu ki Türküz ve Kosova'nın her köşesinde Türkçeyi yaşatmaya devam edeceğiz” ifadesini kullandı.

Kosova'da 50 bin kişi anadilinin yanında Türkçe de konuşabiliyor.

Türkçe, halihazırda Kosova’nın Prizren ve Mamuşa belediyelerinde “resmi dil” statüsünde, Priştine, Gilan, Vıçıtırın ve Güney Mitroviça belediyelerindeyse “resmi kullanımda dil” statüsünde bulunuyor.

Kosova yasalarına göre, belediye sınırları içerisinde geleneksel olarak konuşulan bir dil, temsil oranına bakılmaksızın “resmi kullanımda dil” statüsüne sahip olabiliyor. Söz konusu statü, resmi kullanımdaki bir dilin belediyenin sorumluluk alanlarında kullanımını zorunlu kılmıyor.

Kosova'da 2011'de yapılan son nüfus sayımının sonuçlarına göre ülkede toplam 18 bin 738 Türk yaşarken, yaklaşık 50 bin kişi anadilinin yanında Türkçe de konuşabiliyor.

Bizim camiada ise, Ramazan ayının sonuna yaklaşırken, her yer şaşalı iftar sofralarından yıkılıyor ve herkes halinden çok memnun.

Genelde parti onursal ve eş başkanları veriyor, bu iftarları. Hatta birisi, geçenlerde hızını alamadı ve tam 70 ayrı yerde aynı anda kalabalık iftar sofraları açtırdı…

Böylece, siyaseti de tamamen dini yaşantımızın içine sokmuş olduk; fakat, şu ana dilimiz Türkçe konusunda kimseden ses çıkmıyor. 

Bu durum hiç hayra alamet değil!

Resmi okullardaki derslere itimat edilmiyor, çocuklarımıza ana dili eğitimini özendirmiyoruz. 

Özel Türk eğitim kurumlarından yoksunuz. Özel Türk okulları açabiliriz mi?

Bunu da bilmiyoruz; çünkü ilgi alanlarımız başka yönde.

Başka türlü keyfimiz yerinde ve tek derdimiz, toplu eğlence piknikleri ve geceleri düzenlemek...

Bir de Ramo Ramo'nun ritminde zıplamak...