ELVEDA, NAİM!

Çok sevmiştik seni.

Gücünü ve adını bütün Dünya tanıdı.

Bugün öksüz kaldı, boynu büküldü, damarındaki kana güç katan Rodoplar.

Dambalı tepesinden yukarı giderken, sapsarı meşe bayırının sırtı üzüntüden kırmızıya boyandı.

Sütlü deresi akmaz oldu.

Gökyüzü ikiye yarıldı.

Sen hep yüksekleri sevdin.

Senindi, bizim erişemediğimiz zirve doruklarını.

Afola!

Sana sahip çıkmayı beceremedik.

Seni yaşatamadık.

Arkanda bizi bırakıpta, keşke gitmeseydin.

Efsane değildin sen, Herkül!

Gücü Dünya'ya bedel, Koca Türk!

Elveda!