Sazcı Fehim'in anılarından...

Yörükler ( 3. )

 

Köyde otururken bizim sokakta beş oğlan ve beş de kız vardı.

Ben, Sami, Hayrettin, Nuri ve Yakup erkekleri temsil ediyorduk. Kız grubu ise bir Ayşe ve dört Fatme'den oluşuyordu. Pardon, Fatmelerden birinin adı Fatmegül idi.

Fatmegül hariç, hepimiz de kırk sekiz doğumu idik. Olayın yaşandığı yıl, yedi veya sekiz yaşlarında olmalıyız. Kızlar bizden ayrı yerlerde oynuyor, biz oğlanlar da başka yerlerde oynuyorduk.

O günlerde biz oğlanlarda yörükçülük oyunu revaçta idi. Koşuda birinciliği daima Hayrettin ve Sami paylaşıyordu. Birine "Aslarlı Çakal," diğerine da "Söğütlülü Kır" diye hitap ederdik. Ben sürekli ortalarda bir yerde geliyordum.

Hiç unutmam, bir gün koşu sonrası, "Sen beni kolumdan tutup çektin, sen bana haksızlık ettin" diye tartışırken Fatmegül geldi ve dikildi karşımıza. "Ben de kaçacam sizinle!"dedi.

Eyvah! Belaya bak şimdi. İster misin, bu kız hepimizi geçsin ve bizi ele güne rezil etsin...

Olurdu olmazdı derken onu da aldık yanımıza. Start çizgisine varmadan önce, Fatmegül kız ya, biraz tırsmış olsak da centilmenlik göstererek onu elli metre önümüzde bıraktık. Biz oğlanlar ise eskiden yaptığımız gibi start çizgisine gittik.

"Biiir ikiiiii üüüç!" dendi mi hepimiz öne fırladık. Final çizgisine varır varmaz, arkamıza baktık ki ne görelim. Fatmegül yüz metre arkalarda nal toplayarak gelmeye çalışıyor. "Samana" dört metre kala da katılarak çöktü aşağıya. Bir şeyler söyleyecek ama gülmekten kırılıyordu.

Fatmegül, kaçacakmış bizimle. Püh! Kaçarsın sen! Koşu işi ciddi iştir. Kocaya kaçmaya benzemez...

Not: Anlatıda adları geçen arkadaşlar, yanılmıyorsam şu an hepsi hayatta. Her birine tek tek özlem dolu selamlarımı iletiyorum.

Fehim KERVANCI