Hatalarımızdan Silkelenelim
Sabri CON
Ana dilini ( mayçin ezik ) yeterince okuyamamış, eğitim görmemiş ve öğrenememiş kişilerin yaptığı yazım yanlışlarına biraz dudak bükeriz, belki biraz da içerleriz ama gülmek, kahkaha atmak aklımıza gelmez…
Onlara da yeni yılda salık salamlık dileyelim, doum günlerini kutlayalım ve iki varsınız diyelim.
Ama bir durum var ki, nasıl anlatayım size?
Hepimiz çok akıllandık.
Artık akıllı robotlarımız, saatlerimiz, televizyonlarımız, makinelerimiz, çocuk oyuncaklarımız var.
Keskin zekamızla yapay zekayı da icat ettik.
Hele bir o kadar da akıllı telefonlarımız var ki, dünyaya şenlik…
Bir arkadaşımız bana bir metin göndermiş.
Altına da bir not düşmüş: “Hastalarıma bak, düzelt ve geri gönder!”
Şaşırdım kaldım. Ben doktor veya hastabakıcı değilim. Kliniğim de yok.
Şimdi bu arkadaşa ne cevap vereyim? Düşüne düşüne ben hastalandım neredeyse.
Oysa "hatalarım" olacakmış…
Şimdi hiç kimse inkâr etmesin. Hepimizin başından geçti, geçiyor. Akıllı telefonlarımız bazen bizi deli ediyor.
Sen kafana göre yazıyorsun, o da kafasına göre gönderiyor. Sonra, vay efendim, sen bana niye böyle yazıyorsun?
Kahkaha atıp güldüklerimiz de az değil.
Abartmayayım ama bu salvolar arkadaşlık, dostluk, hatta aile bozmaya kadar varabiliyor.
Yazarken dokuz kere dikkatli olalım.
Gelen giden mesajlardan bazı örnekler veriyorum:
Bakar mısın – bekâr mısın…
Boksör – bonkör…
Burada beklerim – Bursa’da eklerim…
Çorba yedim – çorabı yedim…
Çok erkencisin – çok erkekçisin…
Evlilik – valilik…
Gene mi geldin – gebe mi geldin…
Haber bakalım – geber bakalım…
Halin nasıl – hain nasılsın…
Hayran kaldım – hayvan kaldın…
Sen de katıl – sen de katil…
Koştum - kostüm…
Sana baktım – sana bıktım…
Seni bilirim – seni bölerim…
Tatlı yiyelim – tatile gidelim…
Ustasın – hastasın…
Uyan – utan…
Vedat – vefat…
Yaşlandık – taşlandık…
Yazarken hatalarım oluyor- yatarken hastalarım ölüyor…
Yedek kulübesi – yemek kölesi…
Telefonlar değil, biz akıllı olalım, arkadaşlar!
