Macır Aga, İyi Günler!

Bilgisayarı açtım bekliyorum. Ne sokaktan geçen var, ne aklımdan.

Bir şarkının çok bilinen bir kaç satırı, kendimi bıraksam, melodisi ile akıp gidecek dilimden:

''Sana öyle hasretim ki,

Bir çabam yok varam diye.

Yandım amma susuzluktan

İçmiyorum haram diye."

Evet, hasretini çektiklerimizi gidip göremiyoruz, öyle bir çabamız yok. Neme lazım, hastalık kaparız veya hastalık yayarız...

Normalleşme başladı. Saat 10 ile 20 arasında bana uygun saatlerde sokağa çıkıyorum. Her tarafta anormallik hüküm sürüyor.

Adam, arabayla seyir halinde, emniyet kemeri bağlı değil ama maskesini takmış.

Maskesini, futbol takım kaptanı pazu bandı gibi koluna takan var.

En çok da çenesine takanlar var. Bu iyi bir şey olabilir. Çenesi düşük olanlarınki toparlanabilir.

Bir kısmı da sigara içiyorum modunda ve maskesiz dolaşmakta.

Bazen beni tanıyanlara rastlıyorum.

- Macır Aga, iyi günler!

- İyi günler, nasılsınız?

Muhabbeti oluyor. Eşim soruyor.

- Kimdi o?

- Nereden bileyim! Herif maskeli, ben maskeli...

Korona dan önceydi. Çarşıya gidiyorum. Bir bey amca, dikkatli dikkatli yüzüme bakıyor ve laf olsun diye;

- Amca, nasılsın? diyorum.

- Teşekkür ederim,evladım! Baban nasıl?

Babam öleli 25 seneyi geçti. Gel de doğruyu söyle.

- İyidir, amca! Yalan söyledim.

Okullar 31. Ağustos da açılıyormuş. İyi, ben de Eylül de tatile çıkarım. El ayak çekilsin.

Bir ilan gördüm, kayıp aranıyormuş:

Çankırı Devres Kızlaryolu barajı kaybolmuştur. Hükümsüzdür.

2017 yılında, telefonla temeli atılan barajın yerinde olmadığı görülmüş. Telefonla temel atarsan, işte böyle kapsama alanı dışında kalabilir.

Zor durumda olan Rusya'ya dolar cinsinden kredi açacakmışız. İnanmadınız mı?

Haklısınız, ilk önce "bunlar var ya" deyip, "cehape'ye" çatmam gerekirdi.

Yarın siyasi partilerin grup toplantıları var. Konuları hazır, "çoklu baro." Yeni baronun adı "maro" olsun, efendim. "tüsiad" karşıtı "müsiad" kuruldu ya...