Bizim birbirimize ihtiyacımız var. Birbirimizi sevsek de, sevmesek de...

Bal-Göç'ün kongre süreci ile beraber camiamızdaki görüş ayrılıkları arttıkça arttı.

Bunu arttıran sebepler de yok değildi. Her türlü gelenek ve temayüllere aykırı davranışlardan, makam ve değerlerimize yapılan saygısızlıklara kadar bir çok etken bu ayrışmayı arttırdı.

Oysa gerek Balkanlar, gerek ülkemizde bu günlerde camiamızın en çok birlik beraberliğe ihtiyacı olan günlerdir.

Kimse kimseyi sevmek zorunda değil. Dünya görüşünüz farklı olabilir, siyasi görüşleriniz uyuşmayabilir, karakterleriniz farklı olabilir, hatta yıldızlarınız barışmayabilir; ama hedef ve amaçların, sorun ve sıkıntıların aynı olduğu bir ortamda herkes gerekli özveriyi göstermek zorundadır.

İnsanlar birbirini sevmeden de mükemmel işler başarabilir, onları kenetleyen sebep olduğu sürece, ki bizi birbirimize muhtaç eden fazlasıyla sebebimiz de var.

Bulgaristan ve tüm Balkanlar'daki soydaşımız kendi arasında paramparça olmuş durumda. Buradaki insanımızın çözüm bekleyen sayısız sorunu var. Bu sorunları çözmek için çalmadıkları kapı bırakmamalarına rağmen, dertlerine çare bulamayan fazlasıyla insanımız var; fakat çalınan kapılar size sorunlarınızı anlayabildikleri kadar yardımcı olur.

Yani, damdan düşmeyen damdan düşenin sorununu ne kadar anlayabilir ki?

Bizim birbirimize ihtiyacımız var. Birbirimizi sevsek de, sevmesek de. Bu işin başka bir yolu da yoktur. Bu hakikati camia olarak ne kadar çabuk idrak edersek o kadar iyi. Hiçbir şey için geç değildir.

Camiamızda fazlasıyla birikimli ve sağduyulu kişiler mevcut. Eninde sonunda aklı selimin galip geleceğine eminiz.

Yoksa, ortadaki mevcut tablo ile herhangi bir şey başarmamız mümkün değildir...