İlle de edep ve ille de birlik
Nejla ALAGÖZ
Kültür dediğimiz şey bizlerin içtiği su, soluduğumuz hava gibi nakış nakış işlenendir ruhumuza; kâh türkü olur sazın tellerine ahenk veren, kâh folklor olur, duruş olur, kahkaha olur ekmeğine katık ettiğin dost sohbetlerinde...
Tuna nehrinin, nazlı bir gelin edasıyla kıvrıldığı, geniş ovaların ayçiçek tarlaları nasıl sapsarıysa bir güneş gibi, selvi boylu kadınlarının al al elma yanaklarından ve kömür gözlerinden sizi süzen samimiyet de altın kalplerin yansımasıdır, yanında sabrı ve metanetiyle de örnek.
Tuna'dan Arda'ya indiğimizde, haşmetli Rodoplar'ın engebeli, yokuş ve dik yolları daha sert, atik ve rekabetçi kılar çehreyi; tıpkı çetin ceviz misâli vazgeçmez sevdasından da, mücadelesinden de kolay beri.
Aynı kaderin kurbanları, aynı yol seferlerin yüreciğine bir anlık bile senlik benlik düşmemeli bencileyin; "kebapçenin", kuzu kapamasının ve "baniçkanın" lezzeti hep aynı kalmalı; harman yerindeki halay tupurtusuna herkes girip tutunmalı, kimse uzaktan ve geriden mahzun mahzun seyretmemeli.
Güzel yurdumun koca macırları, ille de edep ve ille de birlik Ya Hu...
