Rodoplular ve Tunalılar beni anlar...

Efendim, herkesin yüzünden düşen bin parça, ne oldu yine?

Son gelişmelerin içyüzünden bahsetmesine bahsedelim; fakat her yerde fırtına öncesi bir sessizlik hakim, sanki birileri uçaktan atlarken, paraşütleri açılmamış ve yere çakılmışlar...

Aslında paraşütçü, uçaktan atladıktan belirli bir süre sonra bir ipi çekerek paraşütünü açar; fakat bizim olayda uçaktan atlama filan olmadı; her zamanki gibi, birileri sadece piyonlarını paraşütle indirerek bizim tepemize monte etmeye kalkıştılar.

Satılmış veya satılmaya hazır konumdaki piyon kıtalarının  bacakları kırıldı mı, bunu gerçekten bilmiyorum; ama hevesleri ve kanatları gerçekten kırılmıştır...

Koca bir devir kapanırken, bazıları artık mavi bulutlar üzerinde biraz zor yüzecektir; çünkü kendini üstün görmek çok kötü bir hastalık ve acilen tedavi edilmesi gerekir. Bir de kendini aşırı beğenmek narsistlik sayılır.

Bizlerin böyle insanlardan hiç bir beklentisi olmamalı. Böylelerin önünde asla eğilmemeliyiz ve ceket iliklememeliyiz. Bunların yüzlerine bakmadan yanlarından geçmeliyiz...

Giydikleri lüks takım elbiselere ve boyunlarına taktıkları rengarenk ipek kravatlara asla aldanmayım, çünkü artık bizim "krallar" çıplaktır.

Hikayeyi bilmeyenimiz yoktur, hani sadece akıllıların görebildiği; ama aptalların göremediği kralın elbisesi masalından bahsediyorum sizlere...

Neden mi bunca imalı yazmaktayım? İsimler veya kuruluşlar zikretsem ne yazar ki?

Rodoplar'dan ve Tuna boyundan yola çıkanlar beni anlar...

***

Fotoğraf: Süleyman Akman