dinmeyen sancı / ibrahim kamberoğlu

 

dinmeyen sancı

                             a.yücetürk'e

 

ben belene'yi bilmem bilenlerden dinledim

her gece hücrenize gelirmiş

tuna boyunda kaybolan aliş

civan, kaşlar

yazılmayan mektubu, gönderilmeyen selamı

o ulaştırmış gizli gizli

anaya, babaya, yare...

 

ben cefa çekmedim çekenlerden dinledim,

uykular kabus gülüşler hıçkırıkmış

ve dağ taş inlemiş mazlumların yasından,

allah inandırsın mertçe içmişler

ölüm şerbetini

ecel tasından...

 

ben mahşeri görmedim görenlerden dinledim,

çocuklar siper olmuş kurşuna,

köprü başında vurulan genç bekarmış,

elleri dua eder gibi açılmış göğe

söyleyen doğru söylemiş kardaş

ateş düştüğü yeri yakarmış...

 

ben sanık olmadım olanlardan dinledim,

kibir savcı olmuş yalanlar yargıç

ve eski öfkeler kabarmış deniz deniz

evet suçunuz affedilmez büyüktü

türklüğün yasak olduğu yerde

türküz dediniz...

 

ben unutamam unutanlar utansın

tarih büyük harflerle yazmış

tuna ovasını,

sen bilemezsin çocuk babana sor o bilir

göçmen kuşlar asla unutmaz

eski yuvasını...

 

sizin kadar belene'yi bilemem,

sizin kadar çekmedim cefa,

sizin gibi görmedim mahşeri,

sizin gibi sanık olmadım

ama ben tunayı unutmadım...

 

o gidenlerin çoğu hala dönmemiş,

soruyorum neden?

allah kahretsin bunca yıl oldu

deli hasretle bekliyorum

dönmeyenleri belene'den...