Sizin kızlarınıza hediye vermeyeceğiz...

Dünkü gün, insan haklarına hasredilmişti, acı ve ızdırap dolu anılarım yeniden depreşti.

Kahpece sürgün edilmiştim ve demir parmakların arkasında bana eziyet ediyorlardı.

Bir gün küçük kızlarımdan bir mektup aldım.

Sevgili babamız, bütün diğer çocuklar gibi, bizler de yaklaşan Yeni Yıl gecesini, analı ve babalı kutlamak istiyoruz. Sabırsızlıkla, senin evine dönmeni bekliyoruz, diye yazıyorlardı. Zarfın için bir de fotoğraf eklemiştiler...

Ben de bütün çaresiz halimle oturdum ve Burgaz valiliği aracılığı ile Aytos belediye başkanına bir mektup gönderdim. Bunu biraz da hırsımdan ve inadımdan yapıyordum...

Bu mektubumda, resmi yetkililerden çocuklarıma bizzat Yeni Yıl armağanı göndermelerini rica ediyordum; çünkü Polonya, Çekya veya Macaristan gibi ülkelerde, babaları tutuklu olanlara, resmi görevlilerin hediye gönderdiklerini duymuştum.

Benim çocuklarımın yanında da şu an babaları olmadığını hatırlatmakta hiç bir abes görmedim.

Gönderdiğim mektup, kısa zamanda gereken yerlere ulaşmıştı ve dört belediye çalışanı evimi ziyaret etmek için görevlendirilmişler; fakat aileme ulaştıklarında şunları söylemişlerdi:

" Sizin kızlarınıza hediye vermeyeceğiz; çünkü onlar bunu hak etmiyorlar, ayrıca onlar başka devletlerin çocuklarına benzemezler..."

Bir sözle, çocuklarımı sevindirmek için değil, onları ve ailemi daha fazla üzmek ve acı çektirmek için evimi ziyaret etmişlerdi.

Allah'a şükürler olsun ki, artık yıllardır ana vatanımızda özgürlüğü tadını çıkarmaktayız.