Zeynel BEKSAÇ

LEYLA’YA*

Ben her gün yeni baştan

Rumeli sokaklarında anadilime

Sırılsıklam sevdalanırım Leyla

Dinmez içimdeki bu fırtına, bu yangın

Bir yanım Kuman, bir yanım Avar

Bir yanım Peçenek, bir yanım Uz’dur

Uzar giderim Vardar gibi, Tuna gibi

Meriç gibi çağlar, Akdere gibi coşarım

Şardağı tepelerinde yıllanan kar gibi

Yaşıtıyım buraların

Akasya, hanımeli, kadife gül

Laleye vurgundur deseler de

İnan gerçek değil

Ölesiye aşık olduğum dilimdir Leyla

Ben her gün yeni baştan

Rumeli ovalarında

Buğday başağı gibi boy verir

Ay gibi doğar, güneş gibi ışırım

Yüküm taş, kaya da olsa taşırım

Acıksam dert etmem

Susamış olsam da susadım demem Leyla

Heybemde dilim

Derviş Yunus gibi âşık gezerim

Ben her gün yeni baştan

Rumeli kaldırımlarında ayakkabı yırtarım

Kanasa da parmaklarım

Bu yoldan geri dönmem Leyla

Andım var babama, halkıma, neslime

Bir de yaşadığım zamana

Dil tarlamın ırgatı olacağım diye

Yer yerinden oynasa da

Bu yoldan geri dönmem Leyla

Ben her gün yeni baştan

Rumeli’de köprüler yaparım Leyla

İnsanlık geçsin diye

Gönüller kaynaşsın diye

İstemeyerek kırdıklarımı saymazsak

Gönül kıranlardan hiç olmadım

Ama yüreksizlerin yanında

Hiç durmadım Leyla

Ben her gün yeni baştan

Bir çocuk gibi hayaller peşindeyim Leyla

Kuşlara sevgim çocukçadır

Bir çocuk heyecanıyla uçurtma uçurur

Bir çocuk saflığıyla

Barışa tutkunum Leyla

Ben her gün yeni baştan

Adam olmanın peşindeyim Leyla

Ekim 2018, Prizren

__________

*Leyla Şerif EMİN - Üsküp’lü ünlü şair, yazar ve yayıncı