Kendimizden kaçamayız...

İnsanların hayatı her zaman güllük gülistanlık değildir, çoğu zaman hak etmediklerimizle ve hayatla savaşırken buluruz kendimizi. Bazen de çözüm ararken, kör düğümler arasında kalabilir ve çaresizliğimize boyun eğebiliriz.

İste o zaman dostlarımız koşar imdadımıza, yakınlarımızdan gelen destekler, uzatılan eller yardımıyla aşılıverir aşılmayacak sandığımız yollar. Yardımlaşma yoluyla kolayca yol almış olsak bile, en büyük gücün, cesaretin kendimizde olduğunu bilemeyiz her zaman. Açılar en güçlü insanların bile gücüne göre değildir, onu çekenler bilir ve acılarla yoğrula, yoğrula çelikleşir.

Gün gelir kimselerle paylaşamayacağımız dertler ortasında buluruz kendimizi. Bu dert deryasını aşmak için zaman en çok tercih edilen ilaçlardan biridir. Bazen de alıp başımızı uzaklara, çok çok uzaklara kaçıp gitmeleri düşünürüz, sanki giderken yanımızda götürmeyecek gibi derdi kederimizi.

Kaçmalarla sürgünlerin bitmediğini, bitemeyeceğini bir anda düşünemese de insan, o büyük doktor zaman bey var ya, nasıl olsa bir gün gösterecektir doğru yolu. Acılarımızla, sorunlarımızla yüzleşmeyi öğrenmedikçe, yenik düşeceğiz her dem zamana. Acılarla savaşma gücünü kendimizde bulamıyorsak eğer, çare bulamayız içimizdeki dertlere.

Sabaha bağlanmayan gece, umuda kapalı yol olmayacağına inanmalıyız derinden derine kendi içimizde. İşte o zaman hazır olabiliriz sadece, bu yalan dünyanın savaşlarıyla,afetleriyle ve viruslarıyla savaşmaya. Kendimizden ödün vermeden, çabucak eğilip kırılmadan, yürümek var hayat yolunda.

Güçlü olmadan güç veremeyiz ne yakınlarımıza, ne de sevdiklerimize. Sorun ne olursa olsun, onu aşmanın yolu bir tek bizde gizlidir, başaracağımıza inanmazsak eğer kaybetmeye mahkumuz. Güvensizlik taht kurmamalı içimizde, acılara yüz vermeden mağrur adımlarla, gerektiğinde, kendi ellerimizden, kendimiz tutarak yol almalıyız yarınlara.

Firdevs BÜYÜKATEŞ