Kafamda deli deli sorular...

Mal varlıklarını geri alamayan göçmenlerin mallarına ne oldu? Göç edenlerden farklı olmayan, bazıları parasızlıktan göç edemeyen akraba ve eski komünist rejimin idarecileri nasıl yüz binlerce dönüm tarım arazisine ve milyonlar eden gayrimenkul sahibi oldular?

İade hakkını kullanmak için asla uyulmayacak son tarih kanunu onaylanırken, Mecliste hangi partiler çoğunlukta ve söz sahibiydiler? Bu son tarihi belirlemeye neden ihtiyaç duyuldu?

Mal varlıklarını iade eden komisyonların üyelerini kimler belirlemişti? Bu üyelerin çoğu, nasıl en büyük tarım işletmecileri ve tarım arazisi sahibi oldular? Bazı yerlerde arşiv ve tapu defterlerini kimler yaktı? Yakılmamış olan arşivleri neden bulamıyoruz?

10 yıl kullandıktan sonra, mal varlığına sahip olma kanununu yine hangi milletvekilleri onayladı?

Söz konusu kanundan yararlanmak isteyenler, şahitleri nasıl ikna ettiler?

Hak sahibi kişilerin isimlerinin ve mal varlıklarının yer aldığı defterleri neden ilgililer göremiyor?

Neden avukatlar bile bu konuda hiçbir sonuç alamıyorlar?

Bu kanun ve son tarihleri üyelerine bildirmek için, göçmen dernekleri nasıl bir uygulama yaptılar?

Sivil toplum örgütleri hangi yöntemlerle bu sakat doğmuş kanuna karşı çıktılar?

TÜM BU SORULARIMA CEVAP İSTİYORUM!

Ben, ezbere yazmıyorum, çünkü ben de babamın tarlalarını bulamadım. Her defasında tam da aradığımız defter o an devletin resmi kuruluşunda olmuyordu, onu birileri almış oluyordu.

Karşımdaki akrabam, bu tür komisyonda yer almıştı ve şimdi 300 000 dönüm tarla sahibiydi. Tarlaların yer aldığı defteri, benim görmek için gittiğim günde, başka bir yere vermişti.

Kimseyi zan altında bırakmadan, ben sadece sorularımın cevabını istiyorum. Benim ailem gibi, sahip oldukları mal varlıklarını alamayan göçmenlerin sesi olmak istiyorum.

Yine de bütün bu isyanımın arasında, kendi milletimizden, canımızdan, kanımızdan ve desteklediğimiz partimizden olan kişilerin en çok yararlandığına seviniyorum. Malımız mülkümüz yabancılara gitmemişti. Buna da çok şükür...

Leyla ÖNER

Fotograf; Hikmet EFRAİM