İÇİMİZDEKİ SES

İÇİMİZDEKİ SES

Bir çiftçinin çocuklarından birisi çok tembelmiş.

Her sabah onu uykusundan çok zor uyandırıyorlarmış.

Dertli baba, son çare olarak,

kümesine en yüksek sesle öten horozlardan bile yerleştirmiş.

Sabahları horozlar öttüklerinde, bütün komşuların

uyanmalarına rağmen,  bir tek tembel ve uykucu oğlan

asla uyanamazmış.

Çiftçi efendi, bir gün kahvehane arkadaşlarına

onu şikâyet etmeye uğramış. 

Dostlarının arasında en aklıselim olanı şu öneriyi getirmiş;

“Bir çalar saat alıp, yastığının başına kuracaksın.”

Bizim çiftçi, şehre gidip, bu tavsiyeyi hemen yerine getirmiş

ama durum gene değişmemiş.

Üzüntü ve kahır içinde yeniden kahvehaneye koşmuş.

O an orada bulunan bir misafir dayanamamış ve şunu belirtmiş;

“ Ağam, hiç boşuna uğraşma, oğlunun içindeki ses çıkmayınca,  onu kimse uyandıramaz!”

Meğer tembellik ve çalışkanlık, insanın içinden geliyormuş…

Habil KURT,

Silistre