Her gün yaşamak

Şefika Refik

___________

 

Rodop dağlarında gezen yalnız bir ceylanım ben,

Ürkek,

Yorgun bir kalp taşıyorum yaralı gönlümde.

Kelebekler misali olsa da ömrüm,

Vurulsam da zalim avcıların kör kurşununa ansızın…

Yine coşarım,

Yine akarım

Kıvrım kıvrım kıvrılan nehirlerin denizler aktığı gibi.

 

Yaşlı çınarların dallarında tek kalmış bir yaprağım ben,

Kurumuş,

Rengi solmuş,

Savrulmuş rüzgarlarla birlikte uzaklara.

Soğuk,

Buz kesmiş topraklara değse de bedenim,

Güz yağmurlarından nefes bulur sessizce,

Yine can katarım canıma.

 

Yaban ormanlardaki geçilmez bir patikayım ben,

Uzun,

Daracık bir çizgi gibi uzanırım hep en derinliklerine bilinmezlerin, Dört yanı kapalı olsa da yollarımın dağlarla

Yeni yollar kazarım çıplak ellerimle,

Yine deler geçerim o dağları,

Herkese ve her şeye inat

 

Yemyeşil vadilerde sabahın ilk ışıklarıyla açan bir çiçeğim ben, Narın,

Naif,

Temiz,

Baş harfiyim, yepyeni bir şiirin,

Yepyeni bir gelecek defterinin baş sayfasıyım.

Kardelen misali,

Hep cesurca yükseltirim başımı…

Yağsa da üzerime karlar, donmam,

Yaksa da güneş; erimem,

Her gün doğar yeniden

Ve

Her gün yaşarım!