En değerli şahsiyetlerimizi kaybetmeye devam ediyoruz...

Bir kahramanımızdan mektup var...

_____________________________

Günaydın Nahit!

Biraz önce Cebel'de çekilmiş bir fotoğraf gördüm. Belene'de yatanlar, bir köşede öylece duruyorlar... Sana simdi yasadığım bir olayı anlatacağım.

Biz DOST Partisini kurmaya giderken, arabada dört kişiydik ve hepsi bizim bölgedendi. Aralarında birisini tanıyamadım ve kim olduğunu sordum.

"Ben hapiste yatan eski siyasi mahkumlardanım, beni tanımazsınız. DPS nin kuruluşuna da gitmiştim; ama ondan sonra beni 25 yıl boyunca kimse ne aradı, ne de sordu. Artık hiç ümidim kalmadı, hastayim zaten. Şimdi bir daha deneyim dedim ve bu daveti kabul ettim..."

Ertesi sene bizim Tokacka panayırında yine karşılaştık bizim kahramanla, beraber kafe ictik.

Buna da şükür, bir kafe içtik sizinle; ama beni bir senedir gene arayan soran olmadı dedi ve böylece sustu kaldı.. 

Bu yıl, Cebel'deki anma toreninde, kahramanlarımıza hak ettikleri değer verilecektir diye düşünüyordum ve kendilerini kürsünün en ön saflarında görmeyi çok arzuluyordum.

Gene boyunları büküktü, gene onları kimse tanımamıştı...

İSİMSİZ

Editörün notu: Mektup gönderen kahramanımız isimsiz kalmayı tercih ederken, bir düzeltme yapalım. Söz konusu fotoğraf Cebel'de değil, Belene adasında çekilmiş;ama ne fark eder, bizler toplum olarak en değerli şahsiyetlerimizi kaybetmeye devam etmekteyiz...