Cebelli Erkan Trükten Cumhurbaşkanı adayı oldu

En sonunda Bulgaristanlı bir göçmen kardeşimiz cesaret edip Cumhurbaşkanı adayı oldu.

Öncelikle şunu belirtelim:

Erkan Trükten, aslen bir Cebellidir ve bugünlerde adaylığının onaylanması için 100 000 imza toplama kampanyasına girişmiştir.

Bir sözle adayılığının onaylanması tamamen bizim imzalarımıza bağlı bir durumdur. En son 27 Mart pazar gününe kadar kayıtlı olduğunuz İlçe Seçim Komisyonu'na gidip Erkan Trükten için destek imzası vermeniz gerekiyor. Şimdi sıra Türkiye'deki Bulgaristan ve Balkan göçmenlerinin, bu genç ve dinamik Cumhurbaşkanı adayı için imza kampanyasına katılıp onu desteklemeliyiz...

1980 yılında Bulgaristan'da dünyaya gelen Erkan Trükten, İstanbul Üniversitesi Tarih Bölümünü tamamlamıştır. Bulgaristan'da felsefe eğitimi de alan Trükten sosyal medyada kendisini tarih felsefecisi, araştırmacı ve yazar olarak tanıtmaktadır.

Trükten, Deccal Derin Devleti ve Modern Sığlık Metafizik Derinlik isimli kitapları yayınlanmıştır.

Özellikle pandemi döneminde adı sıkça duyulmaya başlayan Erkan Trükten pandemiye "plandemi" diyerek Covid 19 aşılarına karşı açıklamalarda bulunmuştu. Paris Anlaşması'na karşı olduğunu kaydeden Trükten özellikle Dünya Sağlık Örgütü'ne de karşı bir çok ifadede bulunuştu.

Cumhurbaşkanlığı adaylığı sonrasında twitter'dan takipçilerine seslenen ve 100 bin imza için destek isteyen Erkan Trükten şu ifadeleri kullandı;

- Bize faşizanca aşı zorbalığı yapan hükümet ve muhalefetle asla ittifak kurmayacağız. 2 turda da kurmayacağız 5 turda da kurmayacağız!

- Denek olarak kullanılan 1 aylık bebeklerin hakkını savunmak için, Ajanda 2030'a hayır demek için, deneysel ilaçlarla ölenler için, HES koduna hayır demek için, aşı zorbalığına hayır demek için plandemi doktorlar çetesi yargılansın demek için 100.000 imza fırsatı elimizde!

- Bugün imza atmaya gitmeyenler, yarın iş yerinden atılmamak için tekrar aşıya zorlanabilirler. Bugün imza atmaya gitmeyenler yarın HES kodu almaya gidebilirler. Bugün imza atmaya gitmeyenler yarın karbon vergisini ödemek için vergi dairesine gidebilirler.

Neden Cumhurbaşkanı adayı oldum:

Türkiye'de siyasi ortamın kirlenmişliği herkesin dilinde. Sokağın sesi gösteriyor ki neredeyse hiç kimse bu seçimlerden umutlu değil. İnsanların ortak düşüncesi bir soruda cisimleşiyor:

“Ne değişecek?”

Ekonomi çöküş içerisinde, sağlık çöküş içerisinde ve en kötüsü umut çöküş içerisinde. Defalarca aynı yöntemi deneyen insanların umutsuzluğu sokağın yüzü haline gelmiş. Metroya, dolmuşa, otobüse, uçağa bindiğinizde gördüğünüz şey bir asık suratlılar cumhuriyeti.

Seçimler, insanların nazarında değişen yüzlerin değişmeyen iktidarlarını temsil ediyor. Yani aslında 'elde var sıfır'. Buna rağmen aynı insanlar eski paradigma ile hareket etmekten kendilerini alıkoyamıyorlar.

Peki ya “çözüm” ne? Sokağın nazarında hiçbir çözüm yok!

O yüzden bu seçim, kararsızların seçimi. Ancak kararsızların ne ayrı bir partisi, ne de herhangi bir partiden beklentisi var.

Genel kanaatlerine göre; “kim gelirse gelsin Türkiye'nin içerisinde bulunduğu durum asla değişmeyecek” zira Türkiye, yozlaşmış siyasetçilerin kendi çıkarlarını ve emellerini gerçekleştirmek amacıyla örgütlü mücadele ettiği bir arena haline gelmiş.

Tam da burada büyük bir çıkmaz var:

Kararsızlar, gücün yozlaştırdığının farkındalar ama gücü talep etmekten de geri durmuyorlar.

Benim, bağımsız ve partisiz Cumhurbaşkanlığı adaylığım tam da burada bir turnusol kağıdı gibi duruyor:

Toplum bir yandan tahtaya ismini dahi yazamayan yöneticiler görmek istemiyor ama öbür taraftan entelektüel birikimi olan ve de halkın içinden, daha önce siyasetle işi olmamış kişilerin siyasete istikâmet verme çabasını da hor görüyor, küçümsüyor. Bir yandan herkesin parası kadar konuşması gerektiğini düşünen iş adamlarının meclise girmesinden rahatsız ama öbür taraftan arabası dahi olmayan, sade bir evde oturan birikimli insanların beceriksiz olduğunu düşünüyor.

Kısacası çalanları sevmeyen ama çalmayanları da beceriksiz gören toplumsal bir şizofreni ile karşı karşıyayız. Bu öyle bir şizofreni ki; derdi anlatanlara "problemi anlatıp durma!

Çözüm ne? Çözüm?" diye soran ama problemi ortaya koyanların çözüm için kolları sıvadığını gördüğünde onlarla alay eden bir delilik!

Ülke eski Brezilya ya da Arjantin dizilerinden farksız kirli umutlarla dolmuş.

Siyasetçileri beğenmeyenler siyasetçilerin yolundan giderek kısa sürede köşeyi dönme derdi içerisinde. Buna “şark kurnazlığı” da diyebilirsiniz, başka bir şey de…

Aslında vatandaş, siyasetçileri beğenmiyor; ama bir yandan da onların partizanlığını yapmaktan geri durmuyor.

Adeta öğrenilmiş çaresizlik. Kim bilir belki partili bir tanıdık vasıtasıyla iş bulunacak, statü yükselecek, liyakatsız makam elde edilecek, köşeyi dönme fırsatı elde edilecek…

İşte can alıcı mesele de bu. Hiçbir şeyin değişmeyeceğine kanaat eden insanların, bu değişmeyen düzende “çarkın kazananı” olma istekleri içerisinde bulunduğumuz toplumsal çöküşü daha da tetikliyor.

Nihayet öyle bir manzara var ki; Türkiye Cumhuriyeti bayrağı adeta bir kenara atılmış ve yerine canhıraşça parti bayrakları sallandırılıyor.

Halk, 6'lı Masa ile iktidar pastası arasında sıkışmışlığı yaşarken ve bu sıkışmışlığın kendisini boğacağını da gün gibi apaçık bilirken bu ikisi dışında yer alan hiçbir figüre de dönüp bakmıyor. Bu figürlerin onların sağlıklarıyla ilgili koruyucu bir adım atmış olması ve hatta canlarını korumak için mücadele etmeleri de genel olarak önemli değil.

Esasında karşımızda duran şey, sol edebiyatın bağrında işlenen "ezilmiş, mazlum halk" teması ile geçiştirilebilecek bir olgu değil. Daha çok, tercihlerinin sonuçlarını kabullenemeyen bir sorumsuzlar topluluğu. Elbette bu topluluğu oluşturan çok sayıda etken var…

Bunlardan en önemlisi benim kanaatime göre medya; ama bilgi çağı denilen bir çağda hayati konularda karşımıza çıkan cehalet, bir mazeret değil, bir tercihtir. Sonuca gelecek olursak: Öncelikle bir hak ve sonra halk hareketi olarak örgütlenen “Nehir Hareketi” vasıtasıyla Cumhurbaşkanlığı adaylığım, halkın gerçekten bir çıkış yolu isteyip istemediğinin, başa gelen karbon ayak izinin, aşı pasaportu zorunluluğunun, PCR genelgelerinin, yapay et yemenin, seyahat hürriyeti kısıtlamasının, anayasa gaspının halk tarafından ne derece istenip istenmediğinin bir göstergesi de olacak.

Zira bu yazıda saydığımız küresel ajandaları yapmayacak, uygulamayacak bir iktidar, halkın ‘Yeni Dünya Düzeni'nde elinden alınması planlanan son özgürlük kalıntılarını koruyacak demektir. Zira var olan hakları korumak, yarın yok olduklarında onlar için mücadele etmekten daha elzemdir. Özgürlük, kaybedildiğinde değeri bilinecek herhangi bir şey değildir çünkü kaybedildiğinde kölelik başlar.

Şahsımın partisiz ve bağımsız Cumhurbaşkanı adaylığı, tüm bu elim tabloyu gördüğü halde uyanmayıp, ikna edilmek için şımarıkça bekleyenlerin değil, bilinçle hareket edenlerin hak mücadelesidir.