BU ADAM BENİM BABAMDI
Behçet Halil Ali – Altınok (1 Mayıs 1919 - 4 Mayıs 1994). Durabeyler'in Hacıoğlulları mahallesinden. Bu adam benim babamdı. Yaşasaydı bugün 100 yaşını dolduracaktı. Bir işçi çocuğuydu o. İşçi oldu ve hep işçi kaldı.
BU ADAM BENİM BABAMDI
Behçet Halil Ali – Altınok (1 Mayıs 1919 - 4 Mayıs 1994). Durabeyler’in Hacıoğlulları mahallesinden. Bu adam benim babamdı. Yaşasaydı bugün 100 yaşını dolduracaktı. Bir işçi çocuğuydu o. İşçi oldu ve hep işçi kaldı. Tek farkı işçilerin ustasıydı. İnşaatlarda - bir mimar, tarlada - esaslı bir çiftçi, bahçesinde - Miçurin misali, gerçek bir bahçıvandı.
Baraj tabanını bir türlü tutturamayan mühendislere bu işin nasıl yapılacağını öğretmişti. Çocuklarla çocuk, diplomatlarla diplomat gibiydi. Gazeteci ve profesör dostları vardı. Onun fikirlerine önem verirlerdi.
Beş yaşından itibaren babasız büyüdü. Ama beş çocuk babası oldu. Hepsini okuttu. Öğretmen, avukat, mühendis, tekniker oldular.
Bu adam, bizim babamız, ilk öğretmenimizdi. Bize insan olmayı öğretti. Sonra arkadaşımız, dostumuz oldu. Son nefesinde sımsıkı boynuma sarılmış, ''Nasıl ayrılacağız, be oğlum?'' diyerek, bir defa daha açmamak üzere gözlerini yummuştu.
Ayrılmıştık işte! Bir işçiydi o. Hep öyle kaldı. Mekanı Cennet, Ruhu Şad Olsun!
Nihat ALTINOK
