Bir yol ki/
yürümekle üremez/
savaşmakla uzak gider geleceğe doğru/
Bir yol ki/
bizler kendimizi buluruz meçhul yollarda/
yitirince benliğimizi
PAYLAŞ
NEVZAT YAKUP DENIZ (1944 - 2003 )
Son Sonbahar
Bir yol ki
damarlarımızda
kadim devirlerden beri coşan bir kan
bir destan
Bir yol ki
bir türküyle başlar Türk'ün öyküsü
yaylası
dağı
doruğu
Bir yol ki
yürümekle üremez
savaşmakla uzak gider geleceğe doğru
Bir yol ki
bizler kendimizi buluruz meçhul yollarda
yitirince benliğimizi
Bir yol ki
yeller esmeden
karanlık basmadan son sonbahar
son bir yol
Editörün notu; Silistre'de doğdu, liseyi de bu şehirde bitirdikten sonra Sofya Üniversitesinin Slav Dilleri ve Edebiyatları Fakültesinde okudu. Çok iyi bir hazırlık görmüş bu aydınımıza öğretmenlik değil de eğitmenlik görevi verildi. Uzun yıllar eğitmen olarak çalıştı, kendisini sanat dünyasına adayarak şiirler yazdı. Şiirlerinde insan sevgisini, doğup yetiştiği Dobruca toprağına içten bağlılığını yansıtır. 1989 yılında başka aydınlarla birlikte Türkiye'ye kovuldu. İstanbul'da bir yıl kaldı. Bulgaristan'da demokratik düzen kurulmaya başlayınca tekrar Bulgaristan'a döndü. Felç nedeniyle on yıl kadar yatağa bağlı kaldı. Türkçe ve Bulgarca birer şiir kitabı yayımladı. Eserleri: Gece Gündüz (1994), Skuçna Nostalgiya (Sıkıcı Özlem, 1995). Hakkında; Hüseyin R. Güler / Tuna dergisi (sayı: 83-84, Ocak-Şubat 2004).