dinmeyen sancı / ibrahim kamberoğlu

ben belene'yi bilmem, bilenlerden dinledim her gece hücrenize gelirmiş tuna boyunda kaybolan aliş civan, kaşları kare, yazılmayan mektubu, gönderilmeyen selamı o ulaştırmış gizli gizli anaya, babaya, yare... ben cefa çekmedim, çekenlerden dinledim uykular kabus gülüşler hıçkırıkmış ve dağ taş inlemiş mazlumların yasından, allah inandırsın, mertçe içmişler ölüm şerbetini ecel tasından... ben mahşeri görmedim, görenlerden dinledim çocuklar siper olmuş kurşuna, köprü başında vurulan genç bekarmış, elleri dua eder gibi açılmış göğe, söyleyen doğru söylemiş kardaş ateş düştüğü yeri yakarmış... ben sanık olmadım, olanlardan dinledim kibir savcı olmuş yalanlar yargıç ve eski öfkeler kabarmış deniz deniz, evet suçunuz affedilmez büyüktü türklüğün yasak olduğu yerde türküz dediniz... ben unutmadım, unutanlar utansın tarih büyük harflerle yazmış tuna ovasını, sen bilemezsin çocuk babana sor o bilir göçmen kuşlar asla unutmaz eski yuvasını... sizin kadar belene'yi bilemem sizin kadar çekmedim cefa, sizin gibi görmedim mahşeri ve sizin gibi sanık olmadım ama ben tuna'yı hiç unutmadım... gidenlerin çoğu hala dönmemiş soruyorum neden? allah kahretsin bunca yıl oldu deli hasretle bekliyorum dönmeyenleri belene'den...