Aklım, beni yine zorluyor...

İnsanoğlu, bugünkü anlayışımıza göre, binlerce yıl yarı hayvan, yarı insan olarak hayat sürmüş. Evreler geçirmiş ve daha iyi bir yaşam şartlarına sahip olmak için yöntemler geliştirmeye çalışmış.

Ta ki, din dünyaya gelmiş. İnsanlar, daha ahlaklı olabilmek için dindar olmuşlar. Fakat din, zamanla dincilerin eline geçti ve ne hallere büründüğünü şimdi hepimiz görüyoruz. Dini insanlarla buluşturanlar, dincilere alet oldu...

Emperyalizmi keşfettik (fikir babasını bilmiyorum) ve insanlıktan çıktık. Bu da benim olsun, hepsi benim olsun, doymak ve sonu yok. Sömür  sömürebildiğince...

Biri çıktı, kim olduğunu anlarsınız,

 "İnsanlar eşittir, insan insanı sömüremez!"

dedi ve bir felsefe geliştirdi. Araya başkası girdi, onun da kim olduğunu anlarsınız ve

 '' Arkadaşlar, bu iş diktatörlukten geçer! "dedi. 

Ne mi oldu? Milletin anası ağladı, hem de ne ağlamak... 

***

Şimdi gelelim bizi en çok ilgilendiren konuya.  

Mustafa Kemal ATATÜRK, Türkiye Cumhuriyeti'ni, kendisi için değil, bizler için kurdu ve ebediyete kadar ona minnettar kalacağız.

Bizler kim miyiz? Şahsen ben bir göçmen evladıyım, Balkanlıyım yani.

Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde yaşayan bireyleriz ve ana görevimiz, devletimizi korumak ve yaşatmaktır.

Atatürk, hayalindeki devlet anlayışını tam anlamıyla oturtamadan bu dünyadan göçüp gitti.

Şahsi fikrime göre, onun ölümünden sonra, ismini öne sürerek Kemalizmi icat ettiler. Bence, bunun Atatürkçülükle hiç bir alakası bulunmuyor.

Bu ne için yapıldı?

Halk için mi - hayır, sırf oligarşinin çıkarları ve yararları için gerçekleşti.

Böylece, zaman içinde ve maalesef, toplum içinde Atatürk karşıtlığı oluştu.

Sonuç; 

Kendilerini humanizme ve halkının istikbaline adayanlar zamanla istismar edildi. İnsanlar bölündü, karşıt çıkarlar oluştu.

Fikirlere - evet, istismara - hayır! 

Umarım kimsenin kalbini kırmamışımdır. 

Erol Mutalip ÜNVER