Acının, kanın, gözyaşının 35.yılı ve sonrası

Bulgaristan’da Türklere yapılan zulüm, 1980’li yılların başında artarak devam etti.

Dönemin diktatörü Todor Jivkov liderliğindeki rejim, Türkleri isim değiştirmeye zorladı.

Türkçe konuşanlara para cezaları verildi.

Mezar taşlarındaki Türkçe isimler silindi.

Türklerin dini vecibelerini yerine getirilmesine izin verilmedi.

İnsanlık tarihinin kapanmayacak olan yarası, Belene Kampları'nda keyfi uygulamalar ile Türkler hapsedildi, işkence gördü.

Bulgaristan hükümetinin yaptığı, bu zalim uygulamalara karşı soydaşların yaptığı barışçıl ve haklı protestolarda onlarca soydaş şehit oldu.

Binlercesi Belene Kampları'nda tutsak edilerek işkence gördü, öldürüldü.

Bu zulümler artarak devam etti.

Tarihler 24 Mayıs 1989’u gösterdiğinde, bu asimilasyon uygulamalarına direnen vatandaşlarımız, Bulgar hükümeti tarafından evlerini, bahçelerini, anılarını, sevdiklerini, kardeşçe yaşadığı dostlarını geride bırakmaya zorlanarak Ana vatan topraklarına göç etmeye başladı.

Haziran-Temmuz-Ağustos 1989 döneminde yoğunlaşan göç trafiği, 1 yılda 345 bin 960 kişinin Türkiye’ye gelmesiyle sonuçlandı.

1989 Zorunlu Göçü, sadece Bulgaristan Türklerinin tarihi açısından değil, İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemde Avrupa tarihi açısından değerlendirildiğinde de kıtanın en büyük kitlesel göç dalgası özelliğini taşıyan insani trajedilerinden biri oldu.

Bu trajedinin 35. yılında, asimilasyona karşı haklı direnişte şehit edilen tüm soydaşlarımız rahmetle anıyoruz.

Uzun yıllar milli, dini ve kültürel değerlerinden mahrum kalan Bulgaristan Türkleri geçmişte yaşadıkları acı tecrübeler sonrasında varlıklarını devam ettirebil­mek için büyük fedakârlıklara katlanmışlardır.

Bugün de Bulgaristan Türklerinin birçok sorunu bulunmaktadır.

Bulgaristan’da demokratik bir rejimin yerleş­mesi ile birlikte Türkler rahat bir nefes almış, seçme seçilme, Türk isimlerini kullanma, kısmen de olsa ana dilde eğitim gibi haklar Türklere verilmiştir.

Türklere verilen haklar her gün genişletilmiş ve günümüzdeki halini almıştır.

Ancak burada göz ardı edilen bir durum söz ko­nusudur.

Türklere birçok hak verilirken milli kimlikleri ve milli adları henüz verilmemiştir.

Bulgaristan Türkleri, Bulgaristan yasalarında sosyalist dönemin tanı­mı ile yer almaktadır.

Günümüzde Bulgaristan Türkleri, Todor Jivkov’un yasalaştırdığı gibi, “Dilleri Bulgarca Olmayan Vatandaşlar” olarak Bulgaristan yasalarında yer almaktadır.

Bu tanıma girecek birçok halk Bulgaristan’da ya­şamaktadır.

Dolayısıyla, bu kavram yeterli bir kimlik tanımlaması sunmamak­tadır.

Diğer üstünde durulan kavram ise “Bulgaristan Müslümanları” ifadesi­dir.

Bu kavram da Bulgaristan Türklerini ifade etmeye yeterli değildir.

Çünkü Bulgaristan’da binlerce Hristiyan Gagavuz yaşamaktadır.

Dolayısıyla, bu kav­ramın kabul edilmesi, Anadolu Türkçesine en yakın Türkçeyi konuşan binler­ce öz ve öz Türk’ü inkâr etmek olacaktır.

Bulgaristan’daki Türkçe eğitiminin günümüzdeki durumuna göz atacak olursak durum son derece vahimdir.

Türk okullarını, Türk öğretmenlerini bir ta­rafa bırakın, Türkçe dersi bile yok denilebilir...

Bulgaristan Anayasası'na göre azınlıkların ana dilde eğitim görme hakkı vardır.

Fakat yasanın uygulanma şekli tam anlamı ile bir aldatmacadan ibaret­tir.

Yürürlüğe göre, Bulgaristan’da okuyan her öğrenci okuluna kişisel müraca­atta bulanarak müfredat dışı ana dilini öğrenebilir.

Buradaki can alıcı olan nok­ta, ana dilde, yani Türkçe eğitimin müfredat dışı tutulması ve ders saatlerinin dışında bırakılmasıdır.

Türkçe eğitimin önündeki diğer bir gizli engel ise, ana dil eğitiminin “seç­meli yabancı dil eğitimi” olarak alınabilmesine dair yönetmeliktir.

Bu durum­da, Türk çocuklarının kendi dillerini yabancı dil olarak öğrenmeleri istenmek­tedir.

Ayrıca Türkçe dili dersinin karşısına İngilizce ve Almanca gibi kullanılırlığı fazla olan Avrupa dilleri konularak bir tercih karmaşasına sokulmaktadır.

Kültürel gelişmenin temeli şüphesiz eğitim ve öğretimdir.

Eğer Bulgaris­tan Türklerinin var olma mücadelesinin başarıya ulaşmasını istiyor veya Bul­garistan Türklerini, Avrupa Hunları, Peçenekler ve Kumanlar gibi sadece tarih kitaplarından okumak istemiyorsak, Bulgaristan’da kültürün temeli olan eğitim ve öğretimi geliştirmek zorundayız.

Bir diğer sorun ise işsizliktir.

Bulgaristan’da işsizliğin en çok hissedildiği bölgeler, genellikle Türklerin yoğun olarak yaşadıkları bölgelerdir.

Bulgaristan’da yaşayan Türk nüfusunun büyük bir kısmı tarım kesimin­de çalışmaktadır.

Ancak topraklarından yeterli verimi alamadığı gibi, yeterli geliri de elde edememektedir.

Bu nedenle Batı Avrupa’nın birçok yerine çalışmak için gitmek zorunda kalmakta ve kültürel erozyona uğramaktadırlar.

Diğer yanda, Avrupa Birliği fonlarından yararlanmada Bulgaristan Türkleri çok yetersiz kalmıştır. Bu fonla­rın hangi sektörlere ayrıldığı ve nasıl yararlanılacağı konusunda bilgilendiril­meleri ve desteklenmesi şarttır.

Bulgaristan Türklerinin sorunlarını çözmek öncelikle Bulgaristan Parlamentosu'nun görevidir.

Bunun yolu, Bulgaristan Türklerinin Bulgaristan ve Avrupa Parlamentoları'nda daha çok sayıda temsil edilmeleri ve özlük haklarından taviz vermeden, Bulgar kardeşleriyle birlikte güçlü, gelişmiş bir Bulgaristan için çalışmalarından geçmektedir.

9 Haziran 2024’de gerçekleşecek olan seçimlerde, Bulgaristan Türklerinin demokratik haklarına sahip çıkmaları, birlik beraberlik içinde bölünmeden tek çatı altında buluşmaları gerekmektedir.

Ne kadar çok milletvekili çıkarabilirsek sesimiz daha gür çıkacak, sorunlarımızı güçlü bir şekilde dile getirip çözüm yollarına ulaşabileceğiz.

Bulgaristan Türklerinin 35 yıl önce yaşanılanları unutmayarak; demokratik haklar konusunda hak ettikleri standartlara kavuşmaları en büyük beklentimiz ve temennimizdir.

Güçlü bir sivil toplum kuruluşu olan BAL-GÖÇ' te üzerine düşen sorumluluğu almaktan, Bulgaristan Türklerinin sesi olmaktan, geçmişte olduğu gibi, şimdi ve gelecekte de geri durmayacaktır.

Prof. Dr. Emin BALKAN,

BAL-GÖÇ Derneği Genel Başkanı