Tek bir örneği daha yok dünyada.
Bu uyumu bir tek biz yakaladık, bir tek biz yaşadık.
Ne kadar şanlıyız!
Yoksa mümkün müydü ki o zamanın şartlarında bile böylesine bir zafer.
İmkansız denilendir Çanakkale zaferi.
İçinde ne ağıtlar yakıldı, kim bilir kaçı kulağımıza çalındı.
Anaların öpmeye kıyamadığı eller, ah hala ilk günkü gibi bebekler.
Nasıl büyüdüler bir günde. Anlatılır gibi değil, mermi yağıyordu üzerlerine...
Hiç düşünmeden vatan uğruna şehit düştüler.
Tüm dünyaya vatan bizimdir, Çanakkale geçilmez dediler...
O günlerin yokluğunu, karmaşasını düşünün. Nelere rağmen, müthiş bir başarıdır bu.
Metrekareye 6000'i aşkın mermi düşüyor, 15'inde bir genç ayakkabısız düşmanı püskürtüyor.
Doğa üstü bir olay, ne anlatması kolay ne de öyle hemen anlaması.
Gidin Çanakkale'ye, Conkbayırı'na gidin, köylerine, siperlerine...
Mustafa Kemal’in ayak izlerini hala görebilirsiniz...
Öyle yaşıyor…
Her köşe başından çıkıyor, herkesin dilinde, her duvarda, her mahallede, en önemlisi herkesin kalbinde.
Bu tarihi yazan lideri, herkes en güzel yerinde hayranlıkla taşıyor...
