NEVZAT YAKUP DENIZ (1944 - 2003 )

Son Sonbahar

Bir yol ki

damarlarımızda

kadim devirlerden beri coşan bir kan

bir destan  

 

Bir yol ki

bir türküyle başlar Türk’ün öyküsü

yaylası

dağı

doruğu

 

Bir yol ki

yürümekle üremez

savaşmakla uzak gider geleceğe doğru

Bir yol ki

bizler kendimizi buluruz meçhul yollarda

yitirince benliğimizi  

 

Bir yol ki

yeller esmeden

karanlık basmadan son sonbahar  

son bir yol

 

Editörün notu; Silistre'de doğdu, liseyi de bu şehirde bitirdikten sonra Sofya Üniversitesinin Slav Dilleri ve Edebiyatları Fakültesinde okudu. Çok iyi bir hazırlık görmüş bu aydınımıza öğretmenlik değil de eğitmenlik görevi verildi. Uzun yıllar eğitmen olarak çalıştı, kendisini sanat dünyasına adayarak şiirler yazdı. Şiirlerinde insan sevgisini, doğup yetiştiği Dobruca toprağına içten bağlılığını yansıtır. 1989 yılında başka aydınlarla birlikte Türkiye'ye kovuldu. İstanbul'da bir yıl kaldı. Bulgaristan'da demokratik düzen kurulmaya başlayınca tekrar Bulgaristan'a döndü. Felç nedeniyle on yıl kadar yatağa bağlı kaldı. Türkçe ve Bulgarca birer şiir kitabı yayımladı. Eserleri: Gece Gündüz (1994), Skuçna Nostalgiya (Sıkıcı Özlem, 1995). Hakkında; Hüseyin R. Güler / Tuna dergisi (sayı: 83-84, Ocak-Şubat 2004).