Istrancalı çobanın volta atma sevinci

Yetti gari!

Duyduk duymadık demeyin, 65 yaş üstü bütün dedeler ve nineler, 10 Mayıs pazar günü artık sokağa çıkabilirmiş.

Saraydan ferman buyurdular!

Çıkın ama saat 11.00' den 15.00'e kadarcık.

Biraz yürüyüş yapıverin gari. İyice pas tuttunuz evde.

Akşamdan beri içim içime sığmıyor. Sevindirik oldum resmen.

İlk nereye ve hangi yöne gitsem acaba?

Yolda görenler bıyıklarıma bayılacaklar...

Kırklareli, ne kadar yer zaten, çıkar şehirde şampiyon olmuş takım gibi bir tur atarım.

Ramazan davulcusu da gezer, para toplar.

Neyse hakkını vereyim. Davulla bir dolaşayım.

Tam elli gündür evde kapalıyız.

Yolda nasıl yürünüyordu, hatırlarım herhalde.

Komşumuzun benden bir iki yaş küçük bir oğlu vardı.

Toraman, balaban bir çocuk.

Kolları bacakları boğum boğum et. Köfte Niyazi.

Biz onun yanında Somalili fellah gibi duruyoruz.

Niyazi'nin bir kusuru vardı. Ayağa kalkıyordu ancak adım atamıyordu.

Anne baba, olayı bayağı benimsediler.

Niyazi'nin önüne bir tabak yemek ver, sonra düğüne git yerinden kıpırdamıyor.

Yemeği bittiyse ağlıyor. Bir gün annesi bırakıyor onu evde ve çeşmeye suya gidiyor.

Biraz geç geliyor, çeşmede muhabbet bir başka olur.

Eve geliyor ki, bizim Niyazi yok.

Halası mı aldı, babası mı aldı, bir komşu mu götürdü?

Bütün köylü halkı toroman Niyazi'yi arıyor. Yok.

Sonra bir komşu babasını görmüş yolda.

- Ne çabuk geldin ya, daha az önce bağın oradaki bahçede değilmidin sen?

- Benim kaç zamandır oraya uğradığım yok... 

Bunlar koşarak gidiyorlar bahçeye, bir de bakmışlar, Niyazi ayakta soğan söküp söküp yemekte.

Ve Niyazi aldı yürüdü.

Pazar gün de aksine Anneler Günü.

Rast gele gidip varıp babalara gelmeyelim.

Dışarı çıkmanın da bazı şartları varmış, galiba.

Arabayla çıkmak yasak.

Ve çoook uzağa gidilmeyecek.

Basit bir daire çizip volta atacakmışız, galiba.

Sabah haberleri dinler, doğrusunu öğrenmem lazım.

Allah, kötü huylu virüsten korusun!

Şaban Ali AYDIN